(با گویش محلی) اولا که سلام  اومدن  ماه رمضون ماه عبادت و بندگی خدا مبارک بوشه .عرض کنم خدمتتون که مزیجونیها از همو قدیم و ندیم مسلمون و با خدا و مومن و متدین بودن .ماه رمضون که میشد بساط  سهلی (سحری) رو میچیندن و بچه های کوچیکترام و برای تمرین عبادت خدا بیدار میکردن تا سحری بخورن و روزه ی کله چوغوری بیگیرن. روزه ی کله چوغوری  که همه میدونن همون روزه ی کله گنجشکیه ولی چون تو مزیجون به گنجشک میگن چوغور به روزه ی کله گنجشکی هم میگن کله چوغوری . جالب اینجات که برای اینکه بچه ها سختی روزای اول را به راحتی تحمل کنند تا به قول معروف روکار سوار بشن و عادت کنن و اذیت نشن میگفتن هر که سه روز پشت سر هم روزه بیشه, روز سوم یه دونه ی گندمی از بهشت میاد تو کمیش (شکمش) و دیگه گشنش (گرسنه اش ) نمیشه . خلا صه ایطو بید بچه ها دو سه روز اولیو به امید گندم بهشت تحمل میکردن و بعد یش هم به روزه گرفتن عادت میکردن و اکثر روزای ماه رمضون را روزه میگرفتن. ا ونا  بعد ا زخوردن سحری تا ظهر یا هر وختی (وقتی)که طاقت میوردن روزه میشدن و ثواب روزه رو می بردن .

ها ... قدیمیا ایجوری بچه تربیت میکردن..