در پی درج مطلب قبلی در خصوص فرهنگ مردم مزایجان و استقبال خوب مخاطبان عزیز که نظرات آنها باعث دلگرمی ما شد ضمن تشکر از مخاطبین عزیز بر آن شدیم تا در این بخش از فرهنگ مردم شما را با یکی دیگر از آداب خوب و پسندیده مردم مزایجان آشنا کنیم.ماه برات و نون براتی

دهنتون اب افتاد نه؟برای اون قرصهای

نون  خوشمزه گرم و چرب و شیرین همچنین یاد رفتگون و اسیرای خاک افتادین .خدا روح همشون و شاد کنه .

واما...

در میان مردم مزایجان چنین رسم بوده وهست که وقتی ماه شعبون از راه میرسه ضمن اینکه خودشونو برای ماه رمضون آماده میکنن یادی هم از اموات وگذشتگان میکنن و برای این امر اقدام به پختن نون براتی میکنن به این صورت که :اول خمیری زرد رنگ مرکب از آرد ،آب،زردچوبه و مقداری تخم (بذر ) گشنیز درست میکنن و میذار تا ور بیاد (تخمیر بشه ). خمیرا رو چونه میگیرن،چونه ها رو پهن میکنن و قرصهای نون گردی که قطر اونا  حدود 10سانتیمتر  میشه درست کرده و قدیما که تو روغن گوسفند و این روزا متاسفانه تو روغن نباتی سرخ میکنن و مقداری شکر را سابیده با دارچین مخلوط کرده روی اون میپاشن و برای فاتحه خونی در خونه ها خیر می کنن. قدیمی ها بذر گشنیز تو خمیر میکردن و معتقد بودن که اموات این خیراتی رو که به اونها میرسه تو نصفه های تخم گشنیز میکنن و برای همسایه هاشون (اموات هم جوارشون) می برن تا این خیر و ثواب به اونا هم برسه .و مرسوم بود که هرخونه ای نون براتی می پخت مفدار کمی خمیر را به شکل علامت جمع ( به اضافه) روی در حیاط میچسبوند و فلسفه اون یاد آوری فرا رسیدن ماه برات (شعبان) بیده . تا یادم نرفته بگم که قدیمی ها به ماه شعبون میگن ماه برات و میگن که ماه برات اومده و باید نون براتی بپزیم.این هم یک فرهنگ خوب و پسندیده است که بواسطه ی اون یادی از گذشتگان میکنن و زحمات اونا رو پاس میدارن .خداوند اموات هممون و رحمت کنه .(فاتحه مع الصلوات)