سلام.در شهر مزایجان روز آخر چله (آخرین روز ماه بهمن)آداب خاصی داره من جمله این آداب اینه که در عصر این روز  توکوچه ها و معابرچند تا آتش با فاصله روشن میکنند و از روی اون می پرند و میخونند : چله به در ماه سفر قضاو قدر زردی من از تو سرخی تو از من .

و از دیگر آداب این روز پختن آش دانگروه (دانه گروه) و در برخی محله ها هم آش جو هست که برخی به آن آش مغولو هم میگویند . و اما آش دانگروه آشی هست که از مخلوط کردن انواع حبوبات من جمله عدس ،نخود ،لوبیا،خلر و....و سیرموک که تنها سبزی قابل مصرفی است که در این فصل سال در این منطقه می روید درست می شود .وجه تسمیه این آش هم همان گروههای مختلف دانه هاست که در تهیه آن مصرف میشود (دانه گروه یا دانگروه) و امابرای آنهایی هم که میگویند آش مغولو شنیده ام که میگویند این آشی است که مردم قدیم برای در امان ماندن از شر مغولها نذر کرده اند و بعضی میگویند ولیمه ایست به شکرانه در امان ماندن ولایت پارس از حمله مغولها و به قولی هم میگویند این آش به مناسبت  سالروز خروج مغولها از ایران پخته می شود .البته نگارنده تحقیقاتی در این مورد انجام نداده ام و فقط نقل قولهای محلی را بیان کردم.(ح.گ)